
Każda afazja jest inna i każdy pacjent ma inne potrzeby - kluczem do dobrej terapii jest projektowanie ćwiczeń w oparciu o to, na czym pacjentowi najbardziej zależy:
- samodzielność - nauka strategii pomagających w codziennym funkcjonowaniu,
- kontakty społeczne - strategie i ćwiczenia wspomagające funkcjonowanie w otoczeniu społecznym (kartka w portfelu informująca innych o afazji i powiązanych z nią trudnościach, ćwiczenia z telefonem, komunikacja wspomagana i inne),
- nauka przypominania sobie słów - strategie poznawcze usprawniające dostęp do leksykonu umysłowego,
- pisanie,
- czytanie,
- rozumienie mowy,
- nadawanie mowy - aspekty praksji (planowania wypowiedzi) i artykulacji (ćwiczenia w dysartrii),
- deficyty poznawcze (ćwiczenia pamięci, uwagi, funkcji wykonawczych, rozwiązywania problemów i inne)
- emocje i motywacja (kryzys psychiczny, wycofanie, mobilizacja do ćwiczeń, poczucie wiary we własne siły, dostrzeganie postępów i inne).
Komentarze
Publikowanie komentarza